maandag 29 april 2019
zondag 28 april 2019
Ergens ...
Ergens …
Ergens in het
universum waar planeten zonder tal
eeuwenlang
zich voortbewegen,
ergens in dat groot heelal
waar kometen,
meteoren eindeloos hun gang maar gaan
ergens in die
ijle leegte,
draait de aarde om haar baan
Op die grote groene aarde zijn de bergen
vreeslijk hoog
en de blauwe
diepe zeeën reiken verder dan het oog.
Daar zijn de
heuvels en de dalen,
de stille beek, de sterke stroom
de eindeloze
weiden en een eeuwenoude boom
Daar ergens op
een heel stil plekje,
verscholen in het groen
zijn twee
kleine kevertjes, het samen aan het doen.
Ze zien niks
van dat grote,
dat minnend keverpaar.
Dat laat
gewoon de boel de boel, ze zien alleen elkaar.
'T is al een poosje later, als ze d'r eitje
legt
en dit dan
heel voorzichtig
aan een berkenblaadje hecht.
Eens zal op
dat kleine blad het leven weer ontstaan
en zal een
gloednieuw kevertje voor 't eerst uit vliegen gaan
Het melkwegstelsel imposant?
'T is net hoe
je het ziet.
'T is groter
dan een kever ja, maar ..imposanter niet.
Een kikvors ..
Een kikvors uit Zuidlaarderveen
zat peinzend op een grote steen
Daar was hij wat aan 't mediteren
en zichzelf te reflecteren
“wat schuilt er eigenlijk in mijn 'ík’
“Ben ik een ‘vors’ of toch een ‘kik’ ?
Misschien zelfs geen van allebei
en schuilt er meer een Prins in mij
en blijf ik altijd onbewust
- omdat ik toch nooit word gekust-
een doodnormale groene kwaker
die zichzelf gewoon wat vaker
toe moet spreken in de trant
van “laat maar zitten jongen, want
je blijft een kikker en jouw wil
zat altijd al in moeders dril”.
zaterdag 27 april 2019
Abonneren op:
Posts (Atom)