vrijdag 29 november 2019
Blaasprobleem..
Als ons haardvuur neigt te doven
doet mijn vrouw me graag geloven
dat je er flink in blazen moet
dán brandt het volgens haar weer goed
Ik pak het liever anders aan
en ben de mening toegedaan
dat er ‘n pijnlijk smeulen dreigt
als je blaasontsteking krijgt
Een ratelslang-vrouw...
Een ratelslang-vrouw uit Stettin
kronkelde een winkel in
“Een wekker zoek ik “ riep ze luid
“Want zó kom ik mijn bed niet uit
Mijn man die steeds mijn wekker is
Zegt nu dat ie niet lekker is
Ratelde hij eerst nog door
nu hapert hij voortdurend hoor
Hij zal toch niet weer, mag ik hopen
met een sisser af gaan lopen?
woensdag 13 november 2019
Hopen...
Op u mijn Heiland
blijf ik hopen”
zong hij in de kerk
hardop
Toen moest ie z’n
zaak verkopen
na die financiële
strop.
Nu hoopt ie ’s
zondags ook heel vurig.
Maar niet zo erg
meer op zijn God
Méér handenwringend,
ongedurig
op die Grote Prijzenpot
Reusromp...
Toen de angst
voor de reus was verdwenen
Is het volk ter
plekke verschenen
Van Goliath bleef
niet veel heel
enkel zijn romp
na ‘t strijdtoneel
Want men nam
als trofee
zijn reuzenkop
mee
De Filistijnen…
die namen de benen
woensdag 30 oktober 2019
Een nette naaktslak..
Een nette Naaktslak uit de stad die eksters naast zich wonen had
Liet laatst haar grote wrevel blijken ...“Hé.. willen jullie vóór je kijken? ”
De klacht waarop ze eigenlijk doelt, is dat ze zich bekeken voelt
“Zonder zout op ons te leggen zou ik toch dit willen zeggen:
Al heb’k juridisch en spontaan wellicht geen poot om op te staan:
Ze priemen zonder mededogen mij dágelijks… die eksterogen”
woensdag 9 oktober 2019
donderdag 19 september 2019
Vergeten ...
Ik loop naar van
Dalen om nietjes te halen
daar zit je soms zó
om verlegen
Uit een
bloemenboetiek
klinkt zachte
muziek
en ik schuil daar
heel kort voor de regen
’t Is er een en al
kleur,
te kust en te keur.
Ik koop een bos
bonte margrietjes,
Een paar gladiolen,
een bakje violen
en…
vergeet-me-nietjes!
Als een leeuw..
Soms komt het zómaar over mij
Gedraag ‘k me als een leeuw
Dring drammend vooraan in de rij
Ik brom en grom en schreeuw..
Ik weet wel, dat is onbeleefd
Maar ieder mag heus evenveel
tot iedereen voldoende heeft
en ik het leeuwendeel..
Hij vraagt mij om een schaap te zijn
Maar dat vind ‘k niet zo gaaf
Dat is zo volgend en zo klein
Zo weerloos en zo
braaf
Maar plotseling dan zie ik dit..
Die waarheid als een koe
Dat als ‘k zo’n leeuwen-air bezit
ik nogal schaap-achtig doe
maandag 2 september 2019
Verkikkerd ...
“t Zijn niet haar zachte
kikkerbillen
die mij romantisch stemmen
Ook niet haar fijne groene tors,
die ik graag wil omklemmen
Wat ik het allerliefst zou willen
dat zijn haar ógen” sprak de vors
“waar ik in wég wil
zwemmen.”
Gemier ...
Gemier …
Ze was een piepklein, proper miertje
Een driftig, druk en dapper diertje
Ze moest nog dit ..
Ze zou nog dat ..
Ze zei nog : “ weten jullie dat …”
Het is er niet meer van gekomen
Ruw werd haar het woord ontnomen
Je hoorde alleen nog zachtjes “krak ! “
Onder een grote-mensen-hak..
zaterdag 13 juli 2019
vrijdag 5 juli 2019
Een watersnip ...
Een Watersnip..
Een watersnip uit Eernewoude
Kon haar genies niet voor zich houden..
“ Dit soort milieu’s
zijd dezastreus
Het water
loobd be uit be deus
Ik ben vedorie sdipverkoude ! “
dinsdag 25 juni 2019
Appeltje
Appeltje ..
Ik kijk, terwijl 'k een appel schil
geboeid naar de teevee
en merk dat als de mens iets wil..
Dan zit ie nergens mee.
We vliegen supersonisch en zijn er in een wip
We sturen elektronisch, dankzij een microchip
Altijd weer iets nieuws ontdekkend;
de mens, bijzonder indrukwekkend.
Maar als ik naar mijn appel kijk
en ik neem daarvan een hap..
besef ik ik eigenlijk
tegelijk
dat de hedendaagse wetenschap,
ja zelfs de
mens, eens af moet haken.
Want er is geen één in staat
om zo’n appeltje te maken…
© Krijn Dijkema
zaterdag 15 juni 2019
Burpsss ....
Een Hommel ..
Een hommel uit
het Twentse Goor
dronk veel en
vaak langdurig door
Hij kon het van
de drank niet winnen
en drong de
bloemkroeg gulzig binnen.
Wat tipsy kwam
hij er weer uit
en
verontschuldigde zich luid
Ik hoorde
hem nog even burpen
en hoe hij sprak na ’t vele slurpen:
“Gun dat
zo’n arme drommel es
want
thuis is 't straks weer hommeles”
zondag 9 juni 2019
Pinksteren ..
Pinksteren ..
Uw Wind in mij
die er niet woedt
niet geselt
en niet raast
die ’t tere riet van mijn gemoed,
niet knikt en daarna breken doet
maar leven er in blaast
Uw Vuur in mij
dat niet kastijdt
niet roostert
of verteert
al wat mij van U onderscheidt
niet bitter brandmerkt, vol verwijt,
maar het ten goede keert
Uw Geest in mij
die wind, die gloed
de Trooster
die beklijft
die niet nadat Hij mij ontmoet
een vluchtig “dág ” ten afscheid groet
maar bij mij wonen blijft !
© Krijn Dijkema
donderdag 30 mei 2019
Ik rijd weer rond ..
Ik rijd weer rond in eigen brein
en oogst ontluikende gedachten
die stuk voor stuk naar de erkenning smachten
om onderscheidend wijs te zijn
Terwijl ik zoek, zo laden op mijn wagen
zich karrevrachten, nog ontknopt
hun bloeien zit té diep verstopt
in bergen van mijn vragen
Als zo’n hooiberg mét
die speld
verwaait in niets ontziende winden
Blijft hoop op wat nóg geldt:
In ’t land der ziende blinden
zal Die mijn haren
telt
nog speld én halmen vinden
Ja maar...lá maar ...
“Ach” sprak
laatst mijn eigen slager
” Is dat zo
gek?” vroeg ik..
” Salade
man?” sprak hij verrast
” Nu snap ik
je!” zei ik tot hem
vrijdag 17 mei 2019
zondag 12 mei 2019
Een struise beer ...
Een struise beer..
Een struise
beer uit ‘t mooie Stroe
keek met
jaloersheid naar een koe
Dat witte
vel, die zwarte noppen
Die horens
op die koeienkoppen..
Die forse
uiers die daar prijken,
ze wilde dolgraag op hen lijken
Ze moest en
zou het uitproberen
en wilde
zelfs het loeien leren
van een zeer
bedreven stier
maar het
hielp gewoon geen zier
Hóe ze ’t
boe-geroep probeerde..
de fraaiste
vlaaien produceerde
Hoe ze ook
zo’n koe nabauwde
melk
produceerde en herkauwde..
Het viel ‘r
toch beslist niet mee
Ze leek in
niets op rund-in-spé
Maar waar ze
erg mee kwam te zitten
Was dat de
stier begon te vitten
Die zei “je
kunt het echt wel schudden
ooit koe te
worden in de kudde
Je bent nu
eenmaal zo geschapen
Hou op, ons
steeds maar na te apen”
De beer die stopte
toen terstond
En sprak met
saamgeknepen mond
“Als jullie
zó tegen me praten
zal ik diréct
de wei verlaten.
Ik heb
vandaag genoeg ont-beerd.
en ‘k voel
me zwaar gekoeieneerd”
zaterdag 4 mei 2019
maandag 29 april 2019
zondag 28 april 2019
Ergens ...
Ergens …
Ergens in het
universum waar planeten zonder tal
eeuwenlang
zich voortbewegen,
ergens in dat groot heelal
waar kometen,
meteoren eindeloos hun gang maar gaan
ergens in die
ijle leegte,
draait de aarde om haar baan
Op die grote groene aarde zijn de bergen
vreeslijk hoog
en de blauwe
diepe zeeën reiken verder dan het oog.
Daar zijn de
heuvels en de dalen,
de stille beek, de sterke stroom
de eindeloze
weiden en een eeuwenoude boom
Daar ergens op
een heel stil plekje,
verscholen in het groen
zijn twee
kleine kevertjes, het samen aan het doen.
Ze zien niks
van dat grote,
dat minnend keverpaar.
Dat laat
gewoon de boel de boel, ze zien alleen elkaar.
'T is al een poosje later, als ze d'r eitje
legt
en dit dan
heel voorzichtig
aan een berkenblaadje hecht.
Eens zal op
dat kleine blad het leven weer ontstaan
en zal een
gloednieuw kevertje voor 't eerst uit vliegen gaan
Het melkwegstelsel imposant?
'T is net hoe
je het ziet.
'T is groter
dan een kever ja, maar ..imposanter niet.
Een kikvors ..
Een kikvors uit Zuidlaarderveen
zat peinzend op een grote steen
Daar was hij wat aan 't mediteren
en zichzelf te reflecteren
“wat schuilt er eigenlijk in mijn 'ík’
“Ben ik een ‘vors’ of toch een ‘kik’ ?
Misschien zelfs geen van allebei
en schuilt er meer een Prins in mij
en blijf ik altijd onbewust
- omdat ik toch nooit word gekust-
een doodnormale groene kwaker
die zichzelf gewoon wat vaker
toe moet spreken in de trant
van “laat maar zitten jongen, want
je blijft een kikker en jouw wil
zat altijd al in moeders dril”.
Abonneren op:
Posts (Atom)