Ik droom soms ..

Appeltje

Appeltje ..

Ik kijk, terwijl 'k een appel schil

geboeid naar de teevee

en merk dat als de mens iets wil..

Dan zit ie nergens mee.

We vliegen supersonisch en zijn er in een wip

We sturen elektronisch, dankzij een microchip

Altijd weer iets nieuws ontdekkend;

de mens, bijzonder indrukwekkend.

Maar als ik naar mijn appel kijk

en ik neem daarvan een hap..

besef ik ik  eigenlijk tegelijk

dat de hedendaagse wetenschap,

ja  zelfs de mens, eens af moet haken.

Want er is geen één in staat

om zo’n appeltje te maken…

  

    

© Krijn Dijkema

Evanlelie ..

Burpsss ....

Een Hommel ..

Een hommel uit het Twentse Goor

dronk veel en vaak langdurig door

Hij kon het van de drank niet winnen

en drong de bloemkroeg gulzig binnen.

Wat tipsy kwam hij er weer uit

en verontschuldigde zich luid

Ik hoorde hem  nog even burpen

en  hoe hij sprak na ’t  vele slurpen:

 “Gun dat  zo’n arme drommel es

  want  thuis is 't straks weer hommeles”

Pinksteren ..

Pinksteren ..

Uw Wind in mij

die er niet woedt

niet geselt

en niet raast

die ’t tere riet van mijn gemoed,

niet knikt en daarna breken doet

maar leven er in blaast

Uw Vuur in mij

dat niet kastijdt

niet roostert

of verteert

al wat mij van U onderscheidt

niet bitter brandmerkt, vol verwijt,

maar het ten goede keert

Uw Geest in mij

die wind, die gloed 

de Trooster

die beklijft

die niet nadat Hij mij ontmoet

een vluchtig “dág ” ten afscheid groet

maar bij mij wonen blijft !

© Krijn Dijkema