Een struise beer..
Een struise
beer uit ‘t mooie Stroe
keek met
jaloersheid naar een koe
Dat witte
vel, die zwarte noppen
Die horens
op die koeienkoppen..
Die forse
uiers die daar prijken,
ze wilde dolgraag op hen lijken
Ze moest en
zou het uitproberen
en wilde
zelfs het loeien leren
van een zeer
bedreven stier
maar het
hielp gewoon geen zier
Hóe ze ’t
boe-geroep probeerde..
de fraaiste
vlaaien produceerde
Hoe ze ook
zo’n koe nabauwde
melk
produceerde en herkauwde..
Het viel ‘r
toch beslist niet mee
Ze leek in
niets op rund-in-spé
Maar waar ze
erg mee kwam te zitten
Was dat de
stier begon te vitten
Die zei “je
kunt het echt wel schudden
ooit koe te
worden in de kudde
Je bent nu
eenmaal zo geschapen
Hou op, ons
steeds maar na te apen”
De beer die stopte
toen terstond
En sprak met
saamgeknepen mond
“Als jullie
zó tegen me praten
zal ik diréct
de wei verlaten.
Ik heb
vandaag genoeg ont-beerd.
en ‘k voel
me zwaar gekoeieneerd”
