Een struise beer ...

Een struise beer..

Een struise beer uit ‘t mooie Stroe

keek met jaloersheid naar een koe

Dat witte vel, die zwarte noppen

Die horens op die koeienkoppen..

Die forse uiers die daar prijken,

ze  wilde dolgraag op hen lijken

Ze moest en zou het uitproberen

en wilde zelfs het loeien leren

van een zeer bedreven stier

maar het hielp gewoon geen zier

Hóe ze ’t boe-geroep probeerde..

de fraaiste vlaaien produceerde

Hoe ze ook zo’n koe nabauwde

melk produceerde en herkauwde..

Het viel ‘r toch beslist niet mee

Ze leek in niets op rund-in-spé

Maar waar ze erg mee kwam te zitten

Was dat de stier begon te vitten

Die zei “je kunt het echt wel schudden

ooit koe te worden in de kudde

Je bent nu eenmaal zo geschapen

Hou op, ons steeds maar na te apen”

De beer die stopte toen terstond

En sprak met saamgeknepen mond

“Als jullie zó tegen me praten

zal ik diréct de wei verlaten.

Ik heb vandaag genoeg ont-beerd.

en ‘k voel me zwaar gekoeieneerd”